έναν εξορκιστή, και γρήγορα!

γιατί;
μια χαρά είμαι. πώς σου πέρασε από το μυαλό και με προσβάλεις έτσι; που ακριβώς μένεις είπαμε, να έρθω να μου το πεις κατάφατσα; όχι διαδικτυακά και εκ του ασφαλούς στα φλωρινιώτικα. και μη φοβάσαι, θα είμαι σύντομος, όπως κι η ζωή σου.
άκου δαιμονισμένος... απλά ενοχλημένος είμαι.
δε φτάνει που μαγειρεύεις stir fry στο μεγάλο wok της πόλης, στην οποία σέρνομαι ακόμα με λίγους άλλους κουρελιασμένους συνοδοιπόρους (burn motherfucker II), ενώ όλοι οι άλλοι χαμουρεύονται στη Μύκονο,
μόλις ανακάλυψα ότι κυκλοφορεί στο μπλογκόcosmο κι άλλος με το δικό μου νικ και συνειδητοποίησα ότι δεν είμαι καθόλου μα ΚΑΘΟΛΟΥ πρωτότυπος.
Καλά ρε συ, ολόκληρα παράλληλα σύμπαντα και για τον Helix Nebula θα σκίσουμε τα καλσόν μας; μιλάμε, δε γίνονται αυτά...
όπως είδες το έβγαλα το όνομα και άφησα μόνο το διακριτικό. αλλά σκέφτομαι να αλλάξω γαλαξία (κοίτα να δεις που πήγα στου διόλου τον κώλο για λίγη ησυχία και έσκασα στα μούτρα ελληνάρα. το'χει η μοίρα μου, το λόττο αλλά ανάποδα). Μπορεί πάλι, να τα αλλάξω όλα, και να με πω κάτι τελείως διαφορετικό. Ή να αλλάζω νικ κάθε εβδομάδα και header και template και να είναι αυτό το concept του blog. αλά Χουντίνι. ρε, καλό μου ακούγεται αυτό! καλό το παραλήρρημα της θερμοπληξίας. μπορώ και να γυρνάω και το κεφάλι μου και 180 μοίρες σαν τη μικρή λίντα μπλερ.
πάω να μου βάλω το κεφάλι στο φούρνο, μπας και κατεβάσω κι άλλες ιδέες.
Τραβιάτα με κι ας κλαίω...
Ξέρω, στα cosmoteτοια σου.